کد مطلب:28862 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:19

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

آيا ثواب قرائت برخي از سوره هاي قرآن كه به اندازه ختم قرآن ذكر شده است انسان را از ختم قرآن بي نياز مي كند؟

نخست بايد به اين نكته مهم توجه داشت كه ثواب ها براساس لطف و تفضل از سوي خداست و نيازي نيست كه تساوي در آن ملاحظه شود. برخلاف كيفرها كه بايد عدالت در آن رعايت شود و اين گونه روايات كه بيانگر ثواب بسيار براي يك كار نيك است - بر فرض صحت به جهت تشويق مردم و ترويج يك فرهنگ هدايتگر در جامعه است كه اگر چنين كارهاي پسنديده به طور مستمر توسط افراد جامعه انجام پذيرد شايسته چنان ثواب هاي فراوان از سوي خداوند مي باشند. به ويژه آن كه صفت رحمت خداوند غالب است و در لطف و بخشش به بندگان هيچ گونه بخل و محدوديتي ندارد. بنابراين اين گونه روايات براي ايجاد انگيزه انجام كارهاي خير - هر چند كوچك - مي باشد نه آن كه انگيزه انجام كارهاي خير گسترده را در ميان مؤمنان از بين ببرد. نكته دوم: آنچه اهميت دارد، «پايداري ثواب» و عمق بخشي به «نورانيت» كار خير در دل و جان است كه با انجام كارهاي خير گسترده و طولاني بودن زمان انجام كارهاي خير مانند تلاوت قرآن، نورانيت در دل و جان عمق بيشتري پيدا مي كند و شرايط «پايداري ثواب» بيشتر فراهم مي شود و آنچه براي سعادت دنيا و آخرت مهم است. پايداري ثواب و ثبات نورانيت است و همين نكته مهم كافي است كه انگيزه كارهاي خير گسترده و زمان طولاني عبادت، در ميان مؤمنان وارسته و مشتاق تقرب به خدا، روزافزون گردد. نكته سوم: درباره چگونگي انجام كارهاي خير است كه براي توضيح بيشتر بايد گفت: مقصود از روايت هايي كه آثار خاصي را براي برخي از اعمال ذكر كرده اند، اين نيست كه فلان عمل «علت تامه» آن اثر است؛ بلكه مقصود اقتضاي اثر است. «علت تامه»، مجموع علل مؤثر بر يك چيز با رفع تمام موانع است. تأثير چنين علتي بر معلول حتمي و ضروري است، و به هيچ وجه تخلف بردار نيست. در حالي كه «مقتضي» يكي از شرايط مؤثر بر يك پديده است كه در صورت فقدان موانع، مي تواند اثر كند، ولي اگر مانعي بر سر راه آن قرار گيرد، توان تأثير ندارد. چنين چيزي در جهان ماديات و اسباب و مسببات طبيعي نيز هست؛ مثلاً اگر گفته مي شود: «آتش سبب احتراق چوب است» به نحو مقتضي است؛ يعني، تا ديگر شرايط مانند وجود اكسيژن پديدار نشوند و موانع بر طرف نشود، عمل احتراق صورت نخواهد گرفت. بنابر اين اگر كسي چوب تري را در آتش اندازد و با گذشت چند دقيقه از احتراق خبري نباشد، نبايد در آن گزاره ترديد كند؛ بلكه بايد جست وجو كند كه آيا آن گزاره مشروط به شرايطي نيز هست يا نه؟ و آيا مانعي براي تأثير آتش در چوب وجود دارد يا خير؟ آن گاه خواهد ديد كه اين گزاره ضمن دارا بودن ارزش صدق، مشروط به شرايط متعددي از قبيل وجود اكسيژن و عدم موانعي چون رطوبت در چوب، تناسب ميزان حرارت آتش با مقدار مقاومت چوب و ... است. ليكن اگر تمام شرايط و رفع موانع مفروض پديد آمد؛ يعني علت تامه محقق شد، حتماً چوب آتش خواهد گرفت و تخلف آن، به معناي كذب گزاره فوق مي باشد. تأثير اين اعمال نيز به نحو «جزءالعلة» و «مقتضي» است، و همواره با ديگر شرايط عمل مي كند. اما اين كه آن شرايط دقيقاً چيست؟ سهم هر يك تا چه اندازه است؟ آيا تأثير اين عمل و هر شرط ديگر در همه موارد يكسان است؟ يا ممكن است در موردي نقش اصلي تري را ايفا كند و در جاي ديگر عامل ديگر؟ مكانيسم تأثير چگونه است؟ آيا ديگر ابزارها را در اثرگذاري تقويت مي كند يا خود مستقيماً اثر مي گذارد؟ اينها و ده ها سؤال ديگر، مسائلي است كه ريشه عقلي و فكري بشر هنوز در حدي نيست كه بتواند به طور كاملاً دقيق به آنها پاسخ گويد، و يكي از خدمات بزرگ انبيا به بشر، آگاه سازي وي از وجود چنين عاملي است كه عقل به تنهايي قادر به شناخت آن نيست. آنچه به طور كلي مي توان با ژرف كاوي فلسفي و تحقيق در نصوص ديني دريافت اين است كه : اولاً، دايره عليّت منحصر به علل و معلولات مادي نيست؛ بلكه علل طبيعي مقهور ماوراء طبيعت هستند. ثانياً، برخي از شرايط و موانع تأثير در روايات آمده است؛ از جمله اين شرايط مي توان «تقوا» را نام برد و از جمله موانع مي توان از فسق، عقوق والدين، ترك امر به معروف و نهي از منكر، عدم هماهنگي وي با حكمت الهي و سنت هاي خدا در نظام آفرينش سخن به ميان آورد. ثالثاً، در نصوص ديني آمده است كه پذيرش برخي از اعمال، مشروط به اين است كه اگر حقي از مردم به ذمه شخص مي باشد آن را ادا كند و اگر واجبي از او فوت شده، قضا نمايد. توجه داشته باشيد آنچه كه مطرح شد تنها در باب ثواب قرائت قرآن بود و پرواضح است كه هيچ گاه قرائت قرآن جاي تدبر و تأمل و فهم در قرآن را نخواهد گرفت. توجه داشته باشيد، آنچه كه مطرح شد تنها در باب ثواب قرائت قرآن بود و پرواضح است كه هيچ گاه قرائت قرآن جاي تدبر و تأمل و فهم در قرآن را نخواهد گرفت.